بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداى رحمان رحيم

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفازاً

حقا كه متقيان را نجاتى هست‌

حَدائِقَ وَ أَعْناباً

باغها و تاكهايى‌

وَ كَواعِبَ أَتْراباً

و زنان سينه بر آمده، و همسال با شوهران‌

وَ كَأْساً دِهاقاً

و كاسه‌اى پر از شراب‌

لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا كِذَّاباً

در آنجا نه بيهوده‌اى مى‌شنوند و نه تكذيب همديگر.

جَزاءً مِنْ رَبِّكَ عَطاءً حِساباً

پاداش و عطائى است از خدا، به حساب‌

رَبِّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطاباً

پروردگار آسمانها و زمين است كه از طرف او به سخن گفتن مجاز نيستند

يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَ قالَ صَواباً

روزى كه روح و فرشتگان صف به صف مى‌ايستند، سخن نمى‌گويند مگر آن كس كه خداى رحمان به او اجازه دهد و حرف راست بگويد

ذٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِليٰ رَبِّهِ مَآباً

آن روز حتمى است، هر كه بخواهد به سوى پروردگارش رجوع صحيحى اتخاذ كند

إِنَّا أَنْذَرْناكُمْ عَذاباً قَرِيباً يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ يَداهُ وَ يَقُولُ الْكافِرُ يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً

ما شما را از عذابى نزديك بيم داديم، روزى كه انسان به آنچه دو دستش فرستاده است مى‌نگرد و كافر مى‌گويد: اى كاش خاك مى‌بودم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به آفتاب و قسم به شعاع گسترده آن.

وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها

قسم به ماه، آن گاه كه در پى آفتاب آيد.

وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها

قسم به روز، آن گاه كه آفتاب را ظاهر مى‌سازد.

وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها

قسم به شب آن گاه كه آفتاب را مى‌پوشاند.

وَ السَّماءِ وَ ما بَناها

قسم به آسمان و قسم به قدرتى كه آن را بنا نهاده است.

وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها

قسم به زمين و قسم به قدرتى كه آن را گسترده است.

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها

قسم به نفس انسان و قسم به قدرتى كه آن را ساخته است.

فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها

پس فاجر شدن و تقوى را به آن الهام كرده است.

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها

قطعا رستگار شد آنكه نفس را پاك كرد.

وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها

و قطعا نوميد شد آنكه نفس را با آلودگى‌ها پوشانيد.

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها

قوم ثمود در اثر طغيانش، پيامبر را تكذيب كرد.

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها

وقتى كه شقى‌ترين آنها بپاخاست.

فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها

رسول خدا به آنها گفت از ناقه خدا و از حصه آب آن حذر كنيد.

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها

پيامبر را تكذيب كرده و ناقه را كشتند.

وَ لا يَخافُ عُقْباها

خدا عذاب را در اثر گناهشان بر آنها آورد و همگانى كرد خدا از عاقبت عذاب نمى‌ترسد.